Gedichten van Isis
Feestgedicht bij het eerste lustrum van het Dichterscollectief Niet Zwichten maar Dichten
Anno 2014
werd naar behoren
dit Dichterscollectief geboren
Niet gezwicht maar gedicht
want zie:
zwanger van eigen poëzie
deelden wij het bericht
van elkanders levenslicht:
sprankelend van leven
mocht ieders kind er wezen
groeiend met een vaart
koesterden we ieders aard
waar weerklank huist
het leven volop bruist
Onmiskenbaar
zichtbaar
viert ons Collectief spontaan
haar dichterlijk bestaan
want na jaren van kweken
de taal laten spetteren en spreken
kruipt het bloed waar het heen wil gaan
bouwen wij verder
aan ons dichters-bestaan.
Isis Zengerink september 2019
Eerbetoon aan Leonardo da Vinci
Waarde Leonardo,
U bent niet meer
en u bent wél zozeer
want met duizelingwekkende ideeën
in duizendvoud geplant
liet u ons even zoveel
broeiende sporen na
van uw geest
die tot ver
gingen reiken
over de continenten
en zich nestelde in nieuwe mensengeesten
van wetenschap en kunst:
hier de filosoof
daar de astroloog
ginds de technicus
nabij de schrijver
Eenieder volgde
nieuwsgierig en leergierig
uw veelzeggende sporen
de diepgang beseffend
de reikwijdte vermoedend
het mysterie erkennend
Aldus trachtten zij
uw geestelijke rijkdom
uit te bouwen
het vorm te geven
Kon ik maar zelf
zij het één enkele keer
uw veer hanteren
om u nu
500 jaar na dato
schrijvend mee eren:
om uw gouden draden
van destijds
de toekomst in te weven.
Isis Zengerink
Dwalen
Ik dwaal
langs dichters wegen
waarop zij meldden
ons vertelden
in klaterende woordenstroom
dat vol van leven
de takken van bomen
hemelwortels zijn
In het ruisen van hun taal
onderga ik
stil en verwonderd
mijn eigen levensstroom
en adem kalm
gekluisterd aan de aarde
dwaal
met mijn pen over papier
besef de waarde
van het woord
en word woordeloos
Isis Zengerink
Grootmoeder trok voren
Diep gravend naar mijn wortels
wroette ik naar mijn afstamming
het wortelstelsel ginds op het platteland
het boerenbuiten, de schoot van onze stammoeder
Hanna was haar naam
en haar leven mijn voorbeeld
ik doorgrondde de aarde
waar ooit haar voetstappen
vastberaden voren trokken
Ploegend tot aan het bronwater
van mijn familiegeschiedenis
wellen zoute tranen op
van toentertijd geleden
stil verdriet en getoonde dapperheid
parels voor een sterke vrouw
Grootmoeders graf houden we in ere
haar lichaam begraven
maar niet haar geest
want uit dezelfde bron
welt liefde en kracht
een levendige erfenis
voor ons nageslacht
Hanna was haar naam.
Isis 2019
