“Voorjaar!”
Een frisse ochtendbries waait door de bomen,
een takje danst van blijdschap op de deining mee.
Hij weet nog niet wat er gaat komen,
en schikt zich noodgedwongen maar gedwee.
Knopjes verschijnen zowaar aan iedere tak,
de vogels zijn onrustig, er komt iets aan.
Een paard loopt in de wei op zijn gemak,
het is met de winter nu echt gedaan.
Schapenwolkjes verschijnen in de lucht,
het groen begint langzaam door te breken.
Ik rek me uit met een diepe zucht,
op al dat moois raak ik niet uitgekeken.
Het bos begint zich uit te strekken,
als je goed luistert kan je het horen.
Het regenwater vormt zich tot een bekken,
het leven bloeit als ooit tevoren.
Een beekje slingert zich kronkelend door het land,
een verloren herfstblad lift gratis mee.
De salamander baant zich een weg door het zand,
het lammetje dartelt in de wei langs de allee.
Loop ergens buiten, het geeft niet waar,
genietend van de mooie natuur.
Een half uurtje per dag maar,
en laadt jezelf weer op vol vuur.
Ik dwing mijzelf dit te blijven zien,
al ga ik er ook soms aan voorbij.
En bedenk dan vaak zomaar, “Misschien,
kan dit de laatste keer wel zijn voor mij!”.
februari 2024
“Geheim!”
Zeg, kan jij een geheim bewaren?
’t Is waarachtig niet te verklaren.
Ik zit hier en schrijf zomaar wat neer.
’t Lukt me telkens, keer op keer.
Ik weet niet hoe het zo is gekomen.
’t Is wel iets om van te dromen.
Verzen, gedichten en poëzie.
Wat het ook is, ik weet het nie.
Ik zou zo zeggen, geniet er maar van.
Je weet maar nooit hoelang het nog kan.
Dus wil je alsjeblieft dit geheim bewaren?
Want het is toch niet te verklaren.
februari 2024
“Haarode!”
Met een liefdevol hart van goud,
is het geenszins een bezwaar.
wanneer je van anderen houdt,
en rood de kleur is van jouw haar.
Rebels en ook wel ondeugd,
een onlosmakelijk cliché.
maar ook vaak tot veler vreugd,
brengt dat met zich mee.
Wees trots en laat ze zien,
jouw mooie hartrode haren.
Een ander is wellicht jaloers misschien,
omdat ze hoopten dat het de hunne waren.
februari 2024
“Jij!”
Jij, een druppel in het leven.
Jij, die daardoor bloei kan geven.
Jij, inspireert tot oneindigheid.
Jij, raakt mij nooit meer kwijt.
Jij, met je innemende lach.
Jij, die alles zeggen mag.
Jij, bloem in deze verzengende levenswoestijn.
Jij, mijn vreugde maar ook mijn pijn.
Jij, geliefd door velen.
Jij, doet mijn ogen strelen.
Jij, alles in jij ben ik.
Jij, alles in mij ben jij.
Ik hou van jij.
Jij ook van mij?
februari 2024
“Herfst!”
H eerlijk warme herfstkleuren,
E n de bijbehorende seizoen geuren.
R ukwinden doen hun onverbiddelijke werk,
F ladderende bladeren dalen neer op het perk.
S chijnbaar zit er nergens meer leven in,
T och gloort er in de verte onmiskenbaar een nieuw begin.
februari 2024
“Wensen!”
Lieve mensen,
voor allen deze wensen.
In goede en in slechte tijden,
moet je soms elkaar verblijden.
Geniet van alles groot en klein,
waardeer dat je jezelf mag zijn.
Leef voluit en proef het leven,
Er is nog zoveel te vergeven.
Bedenk zoals jij zou willen dat de wereld eruit moet zien,
dan gebeurt het vast wel ooit misschien.
Want we hebben nu eenmaal geen alternatief,
dus heb alles en iedereen onvoorwaardelijk lief.
februari 2024
“Kreeft!”
Wanneer je kennis hebt aan een kreeft,
weet dan dat die anders leeft.
Anders denkt en anders voelt,
en toch goed merkt wat je bedoelt.
Eentje die oprecht om je geeft!
Draagt meer dan je zo zou denken,
bedient bijna ieder op haar of zijn wenken.
Laat zichzelf liever buiten beeld,
het ego behoeft niet te worden gestreeld.
Een kreeft wil alleen maar liefde schenken!
februari 2024
“Liggend belangrijk!”
Ik lig hier maar te liggen, in mijn eentje doch niet alleen.
Ik lig hier maar te liggen, ik hoef toch immers nergens heen.
Het is niet aan te raden, om hier zomaar weg te gaan.
Het is niet aan te raden, voor mij rechtop te blijven staan.
Eigenlijk klopt dit niet, het lijkt alsof ik faal.
Eigenlijk klopt dit niet, er is iets mis met dit verhaal.
Maar ook weer wel, anders ligt er van alles en nog wat braak.
Maar ook weer wel, het is nu eenmaal mijn allerbelangrijkste taak.
De boel strak houden, zodat alles gladjes blijft verlopen.
De boel strak houden, dat heb ik wel gesnopen.
Maar ik houd vol, al wordt ik met voeten betreden.
Maar ik houd vol, al sinds het eerste verleden.
Trouw aan mijn taak, over de lasten die ik moet dragen.
Trouw aan mijn taak, hoor je mij nooit en te nimmer klagen.
Ook al ben ik breekbaar, geen mens droeg ooit zoveel lasten.
Ook al ben ik breekbaar, maar ik droeg wel miljoenen gasten.
Toch blijf ik maar bescheiden, ik ben geen lastige vlegel.
Toch blijf ik maar bescheiden, want ik ben maar een eenvoudige stoeptegel.
februari 2024
“Vloeiende liefde!”
Laat uw liefde rijkelijk vloeien,
om samen groter te groeien.
Laat uw liefde rijkelijk vloeien,
om samen te behoren tot de goeien.
Laat uw liefde rijkelijk vloeien,
om samen niet te vermoeien.
Laat uw liefde rijkelijk vloeien,
om samen opnieuw te kunnen bloeien.
Laat uw liefde rijkelijk vloeien,
om samen dan los te komen van onze boeien!
juni 2020 2024
“Mijn trouwe maatje!”
Hij is mijn trouwe maatje,
overal en altijd.
Maar maakt helaas geen praatje,
tot mijn grote spijt.
Waar dat ik ook mag gaan,
hij is altijd in de buurt.
En hangt wat rond, vaak tegen mij aan,
voor zolang als dat dan duurt.
Dat geeft wat warmte en geborgenheid,
en dat zonder te spreken.
Zo gaat het al jaren door de tijd,
is tot nu toe wel gebleken.
Hij is wat ouder nu, net als ik,
verliest zo her en der wat kleur.
maar daarover maak ik mij niet dik,
belangrijk is zijn fijne geur.
Maar ook zijn eindeloze trouw,
hetgeen niet anders kan.
Want weggaan kan hij niet gauw,
dat bepaal ik weer dan.
Maar dat gebeurt niet kan ik u zeggen,
ik kreeg hem namelijk met veel gevoel.
Dat hoef ik u ook niet uit te leggen,
u begrijpt wel wat ik bedoel.
En zo heeft ieder voorwerp zijn waarde gekregen,
door emotie en niet in geld.
Want dat zal immer zwaarder wegen,
juist door wat ik u hier heb verteld.
Dus met gevoel laat ik u weten,
wat voor mij dat voorwerp is en was.
Ook al is hij wat versleten,
mijn oude trouwe leren jas.