De tocht
door stuivende duinen
komen we dichterbij
onze samengeknepen ogen
glijden over de vlakte
zien de grassen buigen
heilige grond
trillend hete lucht
om ons heen
in ons
wordt middelpunt
van ons zijn
onze droomtijd
begint nu
was gisteren, is morgen
dan
een rode rug
immens log dier
roestend rood zandsteen
monoliet
middenin het niets
uluru
eindpunt en begin
van onze zwerftocht
bij zonsondergang
rauw ritme van een didgeridoo
fluisterende tonen
van verleden en heden
onze toekomst is nu
Ingrid de Vos-Hommel, januari 2020
Uitstapje
Abrupt eindigt de landweg.
aan de rand
van de gemaaide brede strook
iets verderop staat een bord
waarvan je, zonder uit te stappen,
de tekst niet kunt lezen
we lopen er naar toe en leren
dat hier de DDR begint
ik denk: Niemandsland
op afstand een hoge wachttoren
waaruit we al gezien zijn
toen we nog een stipje waren
dat langzaam naderde
we worden gewaarschuwd
de strook niet te betreden
want dan wordt er geschoten
onze blik scant het groene
heuvelachtige landschap
dat zich stil en verlaten presenteert
we voelen ons eenzaam
onze gedachten gaan naar de mensen
die daar leven
we hopen dat ze de moed niet opgeven
dat ze al hun dromen
al die jaren niet voor niets dromen
Ingrid de Vos-Hommel, november 2019
Feestgedicht bij het eerste lustrum van het Dichterscollectief Niet Zwichten maar Dichten
Vijf jaar
een lustrum
tijdsspanne tussen twee volkstellingen bij de oude Romeinen
vijf jaar
2014 tot 2019
eerste lustrumfeest
van ’t Dichterscollectief
dichters droomden een gezamenlijke droom
liefde voor poëzie te delen
met de bevolking van Hengelo
de bieb bood podium
er kwam muziek
luisterend publiek
stadsdichters, gastdichters, zandlopers
poëten uit het land
verrasten met verzen
van eigen hand
bekendheid groeide
poëzie bloeide
de 100 jarige bieb omarmd
ons vandaag met onze gasten
we vieren ons eerste lustrum
blij kijken we terug
verwachten vol hoop
over vijf jaar
ons tweede feest te vieren
poëzie verbindt ons en zal ons leiden
vandaag vieren we feest!!
Ingrid de Vos-Hommel, september 2019
Herfstochtend
breed strekt het Twentekanaal
zich tussen zijn oevers
tijd telt niet
riet staat slank aan de zijlijn
smalle stengels bewegen amper
populieren spiegelen
hun kokette kronen
de wind komt op
licht rimpelt het wateroppervlak
krullen van putti verschijnen
beweeglijk barok
rond
dan werpt het zonlicht zich vlammend
op het kanaal
dansende kristallen
een explosie van sprankelende sterrenflikkers
dooft in het donkere water
geheimzinnig zwijgt de diepte
hoedt het geheim van haar wiegende planten
haar onzichtbare vissen
haar oude verhalen
tijd telt niet
Ingrid de Vos-Hommel, oktober 2019
Trump
vannacht zat ik met Trump aan tafel
hoe dat kwam, ik weet het niet
een hotelkamer
acht rechte, lage zetels
grijs gestoffeerd
geen armleuningen
twee aan twee in een vierkant om een lage zwarte salontafel
een man
blauwe gevangeniskleding
geen bijzondere kenmerken
middelbare leeftijd
gemiddelde lengte
bruin haar
geen handboeien
geen enkelband
hij heeft net een verhoor achter de rug
zat rechts van een advocaat
kan zich vrij bewegen
verlaat de kamer
ik loop achter een zittende man om naar de zetel
maar de advocaat beduidt
tegenover de man te gaan zitten
die ik bij het binnenkomen op de rug keek
als ik plaats neem zie ik tegenover mij
Donald Trump
donkergrijs maatpak
wit, openstaand overhemd
geen rode stropdas
geen vlinderstrik
geen lefdoekje
neutrale blik
saaie uitstraling
ik bedenk dat ik geen zakdoek heb
nu ik dat weet
moet ik zeker mijn neus snuiten
tussen mij en de advocaat
net achter de zetels
twee hoge dozen
grote, blauwe verpakkingen
waarin zakdoeken zitten
ik pak er een
leg die op mijn schoot
als ik opkijk zie ik Trump in de ogen
zal dit ook een verhoor worden?
de advocaat zwijgt
Trump zwijgt
vannacht zat ik met Trump aan tafel
hoe dat kwam, ik weet het niet
Ingrid de Vos-Hommel, oktober 2019
Akahito
Japan neemt afscheid
Keizer Akahito treedt af
de ceremonie is kort, sober
Keizer Akahito treedt af
hij bezoekt een shintotempel
om zijn voorouders op de hoogte te brengen van zijn voornemen
hij doet afstand van de Chrysantentroon
en van de drie heilige schatten van Japan
zwaard, juweel en spiegel
zwaard en juweel liggen in kostbare dozen voor hem
de spiegel ontbreekt bij deze plechtigheid
Ameterana, de mythische zonnegodin,
schonk deze kostbare schatten aan Akahitos voorouders
ze zijn tekenen van moed, wijsheid en welwillendheid
volgens andere bronnen
van zon, maan en sterren
Keizer Akahito treedt af
zijn voorouders waren levende goden
hij stelt zich gelijk met het Japanse volk
hij spreekt hun taal
hij knielde neer bij de slachtoffers van rampen
gaf kracht en moed op ooghoogte
Het Japanse volk zegt ‘Sayonara’
Ingrid de Vos-Hommel, 29 april 2019
De Parelduikster
ama ben je
vrouw van de zee
eenzaam in het blauw
eenzaam in de diepte
je duikt
op eigen adem
eigen kracht
wilskracht
op zoek naar parels,
abalone,
alle schatten van de oceaan
geheimen haal je boven water
dompelt ze in lucht
spreidt ze onder een rode zon
eenzaam in de diepte
eenzaam in het blauw
vrouw van de zee
ama ben je
Ingrid de Vos-Hommel, april 2019
Verzameling
ik verzamel
kleine herinneringen
leuke anekdotes
jij in de hoofdrol
jij met een lach
ik verzamel letters
zoek passende woorden
die jou roepen
zinnen die jou niet zeer doen
niet te zwaar zijn om te lezen
ik schrijf in mijn hoofd een brief
mijn hart is een zware spons
ik onderdruk mijn tranen
vorm zinnen die te schraal zijn
de woorden zijn niet krachtig
mijn verzamelde letters te weinig
om jou te vertellen
hoezeer ik je mis
ik leg mijn pen neer
open de deur
vogels fluiten, tulpen staan in bloei
er zingt een kind
de milde lentelucht
geeft ruimte en hoop
ik verzamel moed
Ingrid de Vos-Hommel, maart 2019
Een lichte lentedag
een beeldentuin om in te dromen
ver weg van’t alledaagse zijn
beelden vragen om stil te staan
ze rustig te bekijken
om in hun aanblik op te gaan
twee roestige bootjes roepen mij
trekken mij de oceanen op
de wijde, onbegrensde zeeën
ze zijn gezaagd uit Cortenstaal
zweven op zuilen in de lucht
in ieder bootje staat een man
het eerste beeld
man, boot, driehoekig zeil, peddel
hij jaagt zijn boot door de golvende zee
storm, onweer, bliksem, nacht
hij schrikt niet terug
in de zuil bruinrode silhouetten van dieren
vechtend, vluchtend overleven ze
de man zegeviert in zijn ‘ Windboot’
beeld twee
man, boot, peddel
in de zuil gedaantes,
mensen, angstig, verlaten,
klimmen wanhopig omhoog
gestileerd, met opgeheven handen
ik hoor ze roepen, de blik naar boven
‘God zij Dank’
Twee beelden om bij stil te staan
Ingrid de Vos-Hommel, maart 2019